Integracja sensoryczna – metoda z przyszłością

Początek teorii integracji sensorycznej sięga lat 60. Ubiegłego stulecia. Mimo tak długiego stażu, wciąż uważana jest za metodę nową, która staje się coraz popularniejsza wśród lekarzy i fizjoterapeutów. Polecają ją także sami pacjenci.

Czym jest integracja sensoryczna?

Integracja sensoryczna jest procesem, w czasie którego układ nerwowy człowieka odbiera informacje z receptorów wszystkich naszych zmysłów. Następnie, informacje te są porządkowane i interpretowane w taki sposób, aby możliwe było ponowne wykorzystywanie ich – tym razem z sposób świadomy i celowy.

Integracja sensoryczna - poziomy

Integracja sensoryczna rozwija się w czterech poziomach. Pierwszy z nich odbywa się już pierwszych miesiącach życia, drugi – pomiędzy 1 a 2 rokiem życia, trzeci zaś ma miejsce pomiędzy 3 a 5 rokiem życia dziecka. Ostatni z nich następuje w wieku lat sześciu.

Czym są zaburzenia integracji sensorycznej?

Zaburzenia przetwarzania sensorycznego (SPD – sensory processing disorders) polegają na nieefektywnym odbiorze i organizacji zdobytych przez człowieka informacji sensorycznych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego oraz nieprawidłowe reakcje na te dane. Jak rozpoznać zaburzenia integracji sensorycznej? Są to przede wszystkich zbyt słabe lub zbyt mocne reakcje na bodźce dotykowe, zaburzenia uwagi, aktywności, a także zaburzenia koordynacji wzrokowej, zaburzenia mowy czy trudności w nauce i zachowaniu. Co ciekawe, zaburzenia te możemy spotkać nie tylko wśród dzieci, ale również u dorosłych.

Jak wygląda terapia integracji sensorycznej?

Z perspektywy osób trzecich, niezorientowanych, terapia integracji sensorycznej to po prostu świetna zabawa. Jednakże, to tylko pozory. W gruncie rzeczy to ciężka praca malucha pod kierunkiem terapeuty. W czasie rehabilitacji dziecko korzysta z rozmaitych urządzeń, takich jak specjalistyczne platformy do huśtania, deskorolki, drabinki, liny do wspinaczki, piłki, wałki i wszelkie inne przedmioty, które stymulują rozwój sensoryczny. Jest to terapia wyłącznie indywidualna. Częstotliwość i czas trwania terapii są ustalanie indywidualnie. Bardzo ważna jest regularność i systematyczność ćwiczeń, gdyż tylko wtedy możemy uzyskać jakiekolwiek rezultaty. Jedne zajęcia trwają od 3 do 4 kwadransów i może trać nawet kilka lat.

Terapia idealna?

Mimo świetnych efektów i rosnącego spectrum schorzeń, w których sprawdza się ta metoda, nie jest ona lekiem na wszystkie schorzenia. Nie sprawdzi się w przypadku ADHD, upośledzenia umysłowego, mózgowego porażenia dziecięcego, a także autyzmu.